"Walizka" [RECENZJA]

Choć od premiery Walizki minęło już kilka miesięcy, to myślę, że i tak warto powiedzieć o niej swoje trzy słowa. Bowiem jest to komiks nie tylko ładny graficznie, choć tutaj porwał mnie już od momentu zobaczenia okładki, ale także zawierający naprawdę intrygującą treść.

Z racji, że Walizka jest stosunkowo krótka, to opis fabuły bez spoilerów jest nie lada wyzwaniem. Mogę jedynie rzec tyle, iż historia skupia się na pewnej tajemniczej kobiecie, posiadającej walizkę, za pomocą której może przewozić różne grupy ludzi, a całość jest osadzona w pewnym totalitarnym świecie. 

Przyznam szczerze, że ta pozycja to jedno z najprzyjemniejszych graficznych doświadczeń w tym roku. Już po okładce widziałem, że będzie to historia ładna, ale gdy zobaczyłem jej wnętrze, to po prostu oniemiałem. Kreska jest lekko bajkowa, idealnie dopasowująca się do tonacji samego dzieła. Kolory są tutaj dobrane po prostu genialnie i dawno nie widziałem czegoś olśniewającego. Co jednak najważniejsze, z biegiem opowieści jest coraz lepiej, więc nawet jak ktoś myśli, że już na początku tej fabuły osiągnięto mistrzostwo, to rysownik potrafi do końca jeszcze zaskoczyć.

Przy okazji chciałbym także wspomnieć, że dawno nie widziałem tak dobrych rysunków oddających mechaniki świata przedstawionego. Oczywiście często szata graficzna ma stworzyć klimat i budować atmosferę, jednak tutaj w doskonały sposób przedstawiono działanie poszczególnych aspektów. Aby zbyt dużo nie zdradzać, to powiem tylko, iż warto przyjrzeć się kluczowi podczas lektury, by zrozumieć co mam na myśli.

Tak jak wcześniej wspomniałem, w parze z warstwą graficzną idzie także ciekawa historia. W szczególności doceniam morał płynący z tej opowieści, pokazujący nam pewien aspekt natury ludzkiej. Dodatkowo świat przedstawiony jest naprawdę intrygujący, a załączone na końcu opisy, mówiące jak został stworzony, świetnie go uzupełniają. Przy okazji pewna bajkowa aura o której wspomniałem ma tutaj swój nietuzinkowy urok i stanowi stosunkowo świeże doświadczenie w klimacie tak dystopicznej fabuły.

Chcę jednak zaznaczyć, że mam z tymi aspektami pewien problem. Bowiem wszystko w tej historii dzieje się na tyle szybko, że my w zasadzie nie potrafimy na dobrze zaznajomić się z tym światem czy postaciami, a już otrzymujemy zakończenie tej opowieści. Całość nadal się broni, jednakże chciałoby się poznać trochę głębiej konkretnych bohaterów, gdyż ostatecznie ciężko nam kibicować komukolwiek. Nie twierdzę, iż potrzebna jest kontynuacja, ponieważ jest to dzieło idealnie domknięte, aczkolwiek nie obraziłbym się, gdyby fabuła objęła te kilka czy nawet kilkadziesiąt stron więcej.

Tym niemniej Walizka wypada po prostu kapitalnie. Jej warstwa graficzna jest istnym arcydziełem, które w moim osobistym rankingu tegorocznych pozycji znalazłoby się w ścisłej topce. Choć czułem lekki niedosyt w kwestii opowiedzianej treści, to nawet to można zaliczyć jako plus. W końcu lepiej, żebym czuł niedosyt wobec tego co zostało nieopowiedziane, niż przesyt względem tego, to opowiedziane zostało.