„Nie ufaj mu” Remigiusza Mroza [RECENZJA]

Z pozoru jednotomowa książka Wybaczam ci Remigiusza Mroza, doczekała się kontynuacji. Nie ufaj mu to świetna okazja, aby znowu spotkać się z Iną i Gracjanem. Co tym razem wymyślił autor?

Od wydarzeń z pierwszej części minął rok. Ina Kobryn gotowa jest ruszyć dalej. Autor nie daje jej długo się tym nacieszyć, gdyż pewne zdarzenie ponownie wywraca jej życie do góry nogami. Poznaje jednak mężczyznę, przy którym czuje się bezpiecznie. 

Tytuł to znowu treść pewnej tajemniczej wiadomości, którą dostaje siostra Iny. Julia przygotowuje się do ślubu z Gracjanem, który po latach wreszcie się jej oświadczył. Wiadomość zaczyna budzić wiele pytań, na które siostry nie znają odpowiedzi. Czy Pabst w rzeczywistości nie jest tym, za kogo się podaje? Czy jest coś o czym nie wiedzą? I w końcu  czy faktycznie nie można mu ufać?

Mróz po raz kolejny serwuje czytelnikom jazdę bez trzymanki. Rozdziały podzielone na perspektywę Iny albo Gracjana sprawiają, że coraz bardziej zatraca się w faktach. Z jednej strony dostajemy jakąś informację, która ma sens i może być ważnym punktem, aby dowiedzieć się prawdy. Z drugiej zaś staje się ona po chwili kolejną zmyłką. Autor naprowadza na mylne tropy, a intryga goni intrygę, dzięki czemu trudno jest się domyśleć, o co w tym wszystkim chodzi. 

Mamy tu także bardzo dobrze stworzony portret psychologiczny bohaterów, czy to sióstr Kobryn, czy Pabsta, czy chłopaka Iny – Alana. Widać jakie zmiany w nich zachodzą wraz z biegiem akcji i jak zachowują się w różnych, często dla nich stresujących sytuacjach. Niektóre zachowania sami bohaterowie nie dostrzegają, pochłonięci dziejącymi się wydarzeniami, inne są widoczne na pierwszy rzut oka. Zmieniła się także relacja Ina-Gracjan. W poprzednim tomie bardzo podobały mi się ich uszczypliwe komentarze. Teraz Ina stała się bardziej ostrożna i nieufna wobec niego, mimo iż on sam cały czas próbował, aby było jak dawniej. 

Niektóre poruszone kwestie w książce zostały jednak trochę potraktowane po macoszemu. Jakby autor miał na nie jakiś pomysł w tej konkretnej części, ale ilość motywów i cliffhangerów w kolejnych rozdziałach sprawiła, że te poszły na dalszy plan. A szkoda, bo miały duży potencjał. Pewnie zostaną one poruszone w następnym tomie, ale mimo wszystko ciekawiej by było, gdyby choć część z nich dostało więcej czasu ekranowego teraz. 

Mimo to, Nie ufaj mu to książka godna polecenia. Pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy i sprawia, że trudno oderwać się od czytania. Nie spodziewałam się także takiego zakończenia i obrotu spraw, które mimo poplątania, miały sens. Jeśli podobała wam się pierwsza część, przy drugiej również będziecie się dobrze bawić. 

Książkę przeczytałam, dzięki uprzejmości wydawnictwa Czwarta Strona Kryminału.