„Ostatnia Mona Lisa” [RECENZJA]

Powieści kryminalne ze sztuką w tle posiadają swój wyjątkowy urok. Fabuła tej pozycji czerpie inspiracje z realnych wydarzeń, kiedy skradziona została Mona Lisa Leonarda da Vinci.

Ostatnia Mona Lisa przedstawia historię potomka Vincenzo Peruggia, słynnego z kradzieży Mona Lisy w 1911 roku. Mężczyzna pasjonuje się sztuką, a kiedy zostaje wplątany w intrygę mająca związek z występkiem swojego przodka, postanawia rozpocząć własne śledztwo. Prawda nie będzie jednak łatwa do odgadnięcia, a jej ceną może być nawet życie. 

Książka niezwykle zaintrygowała mnie tematyką. Fascynujący wydawał się być pomysł nawiązania do wydarzeń z 1911 roku i snucia własnych podejrzeń. Momenty fikcyjne przeplatają się z historycznymi w sposób niezwykle subtelny, przez co utrudnione jest rozróżnienie tych dwóch światów.

Bohater, zapoznając się ze sprawą, wprowadza także czytelnika w kulisy zagadkowego zaginięcia obrazu. Mimo iż wrócił on na swoje miejsce, przez dwa lata był nieodnaleziony, a to, co działo się z nim w ciągu tego czasu, jest zagadką. Próby jej rozwiązania, podejmowane przez mężczyznę, są niezwykle intrygujące, a prawda okazuje się być niebezpieczną. Pojawia się także wątek romantyczny, który w moim odczuciu jest odrobinę zbędny i raczej nie skupiałam na nim swojej uwagi.

Książkę w późniejszym etapie czyta się świetnie, lecz sam początek jest mało angażujący. Trudno wejść w rytm historii, co dodatkowo utrudniają przeskoki czasowe. Na wstępie autor nie wyjaśnia też wielu kwestii, które zostają opisane dopiero w dalszej części. Przez ten niezbyt zachęcający wstęp warto jednak przebrnąć, ponieważ dalsza fabuła zdecydowanie jest tego warta. 

Ostatnia Mona Lisa to tytuł zasługujący na Waszą uwagę. Ma on swoje wady, jak chociażby wątek romantyczny, ale ogrom jego zalet sprawił, iż ja wybaczyłam mu wszelkie niedociągnięcia.