„Muzyka nocy” [RECENZJA]

Książki Jojo Moyes zawsze były dla mnie obyczajówkami, które w swojej prostocie okazywały się bardzo przyjemne. Oprócz tego jej tytuły charakteryzowała duża emocjonalność. Tak jest również w tym przypadku.

Muzyka nocy opowiada historię Isabel, która będzie musiała poskładać swoje rozbite życie po śmierci męża w wypadku samochodowym. Chociaż nie tak miała wyglądać przyszłość, to kobieta odnajdzie w sobie siłę, kiedy przeprowadzi się do domu po odziedziczonym krewnym. Wtedy okaże się, że nawet po najgorszych dniach w końcu wychodzi Słońce. 

Książka, przede wszystkim, jest niezwykle emocjonalna ze względu na wszystkie tragedie spotykające Izabel. Jednocześnie bardzo kojące jest, kiedy widzimy momenty, w których kobieta zaczyna czuć się lepiej. Dlatego z fabuły, pomimo ogromnego smutku, jaki przytłacza bohaterkę, można wyciągnąć także momenty szczęścia, które są blade, lecz zaczynają powracać do Isabel. 

Tytuły Jojo Moyes zawsze charakteryzował niezwykle przyjemny sposób prowadzenia losów bohaterów. Wszystkie jej książki, podobnie jak ta, nie są wymagające, a podczas czytania zdecydowanie można się zrelaksować. Pewne zastrzeżenia mam co do wykonania, ponieważ inne pozycje tej autorki wydawały się być bardziej dopracowane. Opisy nie są tutaj aż tak trafne, a czasami odnosiłam nawet wrażenie, iż niepotrzebnie przedłużane. Pomimo tego, język nadal był na tyle przyjemny, że książkę czytało się szybko i z ogromnym zainteresowaniem. 

Muzyka nocy nie była najlepszym tytułem Jojo Moyes, jaki przeczytałam, ale nadal widać tutaj charakterystyczny dla autorki styl. Jeżeli szukacie przyjemnej i wzruszającej książki, to ta będzie idealna.