„Buntowniczki. Niezwykłe życie Mary Wollstonecraft i jej córki Mary Shelley” [RECENZJA]

Biografie potrafią być przytłaczające, zazwyczaj przez to, w jaki sposób są napisane, a przecież życie pisze najciekawsze scenariusze. 

 

Buntowniczki. Niezwykłe życie Mary Wollstonecraft i jej córki Mary Shelley to książka opisująca losy tytułowych kobiet. Zyskały one niezwykłą sławę jako pisarki: pierwsza jest autorką słynnego Wołania o prawa kobiet, druga napisała Frankensteina. Ich historie są niezwykle zbliżone, obie pokochały błyskotliwych, acz trudnych mężczyzn, wychowywały samotnie dzieci, żyły na wygnaniu, a przede wszystkim łamały panujące konwenanse. Wollstonecraft goniła piratów po Skandynawii i pożeglowała do Paryża, by wziąć udział w Wielkiej Rewolucji, a Shelley uciekła z domu łodzią rybacką z żonatym mężczyzną oraz stawiła czoła neapolitańskim bandytom. A co być może najważniejsze, obie głosiły, iż prawa i przywileje kobiet powinny być ważne dla wszystkich. 

 

 

Jestem pod wielkim wrażeniem, jaki ogrom pracy został włożony przez autorkę w stworzenie tej książki. Widać, że zebrała masę materiałów i doskonale je uporządkowała, co wydaje mi się najtrudniejsze, a zarazem najważniejsze przy opracowywaniu biografii. Tym bardziej, iż opisała dwie podobne, a jednak bardzo różne historie. Ich zestawienie robi piorunujące wrażenie, dlatego obok tak dopracowanego dzieła, aż trudno przejść obojętnie.

 

 

Dzięki temu, jak autorka była przygotowana, całość prezentuje się doskonale. Książka napisana jest niczym powieść, a kiedy rozpoczniemy czytanie, aż trudno przerwać. W końcu Mary Wollstonecraft i Mary Shelley to niezwykle ciekawe persony, a tutaj możemy dokładnie zapoznać się z mniej oraz bardziej istotnymi elementami ich życia. Biografia jest niezwykle szczegółowa, dlatego uważam, że warto, aby jednak jakieś zainteresowanie wobec kobiet posiadać. W innym wypadku lektura może być trudna. Kiedy jednak jesteśmy ciekawi, a wiemy niedużo o wydarzeniach z życia pisarek, ta książka jest perfekcyjna. 

 

Tak jak wspomniałam, tę pozycję czyta się niezwykle łatwo przez wyjątkową narrację, ale język dodatkowo tego nie utrudnia. Jest nieskomplikowany, a zarazem nie obdarty z piękna. W środku znajdziemy także kilka zdjęć, co zawsze pochwalam, gdyż dodają dobry kontekst. Tym bardziej, iż autorka mocno postawiła na oddanie realiów okresu, w którym żyły pisarki. Klimat tamtych czasów jest tak dobrze odczuwalny, że zatracenie się w tej lekturze jest niezwykle proste. 

 

 

Buntowniczki były genialne, historie kobiet są niezwykle wzruszające i ciekawe. Tę książkę na pewno zapamiętam na długo.