Stary dobry Forst powraca w „Przepaści” Remigiusza Mroza [RECENZJA]

Słynna trylogia z Komisarzem Forstem doczekała się siódmego tomu. Brzmi absurdalnie? Nie w przypadku Remigiusza Mroza, który przygotował już swoich czytelników na to, aby spodziewali się niespodziewanego. 

Stary dobry Forst powrócił. Po wielu zawirowaniach komisarz Wiktor Forst wraca na służbę, by poprowadzić śledztwo w sprawie zaginionej w Tatrach Zachodnich. Dziewczyna przepadła bez wieści, a ostatnio widziana była w towarzystwie czterech słowackich turystów. Przy okazji poszukiwań Forst natrafia na zbrodnię sprzed lat, która poprowadzi śledztwo na zupełnie inne tory. 

Jak to bywało już w tej serii (ale i w większości książkach Mroza), autor niesamowicie wodzi czytelnika za nos. Nawet jeżeli już wydaje się, że sprawca jest znany, a cała zagadka rozwiązana - nic bardziej mylnego. Nagle czytelnik poznaje nowe fakty, które zupełnie zmieniają bieg wydarzeń. I mimo że osobiście spodziewam się takich zabiegów - w końcu niejedną książkę Mroza już przeczytałam - bardzo mi się ten zabieg podoba. Autor jest w stanie rozpisać wszystko tak, że na koniec mimo wszystko czytelnik jest zaskoczony.

Świetne w tej książce jest to, że rozdziały napisane z opisami toczącego się śledztwa, przeplatają się z tymi, które ukazują perspektywę mordercy - poznajemy jego personalia, myśli, działania i przede wszystkim jesteśmy z nim, kiedy dokonuje jednego z morderstw. Osobiście uwielbiam takie fragmenty, które pokazują myślenie i to, czym kieruje się zabójca. Taki zabieg pokazuje, że tak naprawdę każdy, nawet nasz sąsiad, może być seryjnym mordercą, a bardzo często pobudki, które nim kierują, to odbicie jakichś wydarzeń z przeszłości.

Wielkim plusem, który należy zapisać na konto Mroza jest fakt, że z całą starannością opisuje wszelkie szlaki i szczyty, gdzie dzieje się akcja. Warto to docenić, równie dobrze mogłoby się skończyć na opisach typu: gdzieś na szlaku czerwonym czy na szczycie Starorobociańskiego Wierchu, tymczasem opisy są naprawdę dokładne. To dodatkowy smaczek dla osoby chodzącej po Tatrach. Osobiście odnalazłam w swojej pamięci szlaki (przynajmniej te, którymi zdarzyło mi się wędrować), którymi podążali bohaterowie, dzięki czemu jeszcze bardziej mogłam wciągnąć się w lekturę.

Nie mogę też nie wspomnieć o relacji, jaka łączyła Osicę z Forstem, czyli mój ulubiony duet w tej serii. Chociaż od początku ich stosunki były ciekawe, w tej części przechodzą jednak samych siebie. Większość ich potyczek słownych przyprawia mnie o nieprzerwany śmiech. Ten humor w pełni do mnie trafia. Co do pozostałych relacji bohaterów, nie będę się rozpisywać, żeby zanadto nie zdradzać fabuły. Jednak muszę przyznać, że jestem bardzo zadowolona z takiego obrotu spraw. No i ostatecznie cieszę się również z tego, że zaraz po tym, jak Forst - zresztą jak zwykle - ledwo, ale jednak wychodzi żywy z wszystkich opresji, które na niego spadły, stawia czoła prawdziwemu życiu, a nie znika bez śladu. To, i właściwie nie do końca zakończona sprawa w Przepaści (mimo sporej objętości książki), zwiastują kolejny tom, a dla mnie to tylko sama radość. 

Muszę przyznać, że tęskniłam za takim obrazem Forsta, który skradł moje czytelnicze serce już na pierwszych stronach Ekspozycji, o czym niejednokrotnie wspominałam. Kiedy to Wiktor włożył łapę w gębę umarlaka na Giewoncie już wiedziałam, że się polubimy. I jasne, można się trochę pośmiać z tego, że od początku na okładkach książek z tej serii pojawiał się napis Trylogia z komisarzem Forstem. Zerwa zapowiadana była jako wielki finał pentalogii z komisarzem Forstem, a ostatecznie dziś możemy czytać siódmy tom i nie zapowiada się na to, aby Remigiusz Mróz na tym poprzestał. Jeżeli jednak o mnie chodzi, zupełnie mi to nie przeszkadza, a co więcej, byłabym bardzo zadowolona, gdyby Wiktor doczekał się przynajmniej tylu tomów, ile dostała Chyłka.

Wiem, że są ludzie, którzy od książek Mroza stronią, czasem z nie do końca wyjaśnionych powodów - może powodem jest jego popularność, może ilość wydawanych książek rocznie. Ale jeżeli miałabym kogokolwiek przekonać do sięgnięcie po jakąś książkę Remigiusza, to bez wahania wskazałabym właśnie tę serię! Charyzmatyczni bohaterowie, niebanalne i brutalne zbrodnie, a większość wydarzeń dzieje się w naszych Tatrach - sprawdźcie sami, nie pożałujecie!

Tytuł: Przepaść

Autor: Remigiusz Mróz

Data wydania: 27.10.2021

Liczba stron: 560

Wydawnictwo Filia