Powstanie serial o Fridzie Kahlo

CIC Media łączy siły z Frida Kahlo Corporation, aby stworzyć serial o kultowej artystce, która wywarła znaczący wpływ na świat sztuki, feminizm i kulturę. Serial wyreżyseruje pochodzący z Wenezueli Joel Nova. Wsparcie otrzyma od Marilu Godinez, która napisze z nim scenariusz. Zespół rozpocznie produkcję w drugiej połowie 2021 roku.

Duet w swoim serialu chce odnieść się do ówczesnych czasów, pokazać bogactwo Meksyku z początku XX wieku, a także trwającą wtedy rewolucję, z którą malarka była duchowo zjednoczona. Celem Frida Kahlo Corporation jest upowszechnianie wizerunku i dziedzictwa artystki oraz edukacja na temat jej twórczości. Carlos Baute zajmie się stworzeniem ścieżki dźwiękowej w nurcie latino.

Będzie to pierwszy serial o Kahlo w historii. W 2002 roku Julie Taymor wyreżyserowała Fridę opartą na biografii napisanej przez Hayden Herrera. Opowiada o burzliwym romansie malarki, w którą wcieliła się Salma Hayek, z jej mentorem Diego Riverą, granym przez Alfreda Molina. Nad rekonstrukcją znanych dzieł artystów pracował sztab 40 cieśli, 35 malarzy scenograficznych i 15 malarzy kopiujących styl Fridy Kahlo i Diego Rivery. Twórcy uszanowali fakt, że to dwa różne style i techniki, dlatego ci, którzy malowali obrazy Diego, nie brali się za obrazy Fridy i na odwrót. Film zdobył sześć nominacji do Oscara, wygrywając w kategorii za najlepszą charakteryzację i oryginalną muzykę Elliota Goldenthala. 

Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón urodziła się na początku XX wieku w Meksyku. Ból nazywała swoim “wiernym psem”. W młodym wieku zachorowała na polio, przez co miała prawą nogę krótszą od lewej. Z tego powodu rówieśnicy nie szczędzili jej kpin. Aby ukryć dysproporcję, Khalo nosiła długie spódnice. Jako nastolatka w trakcie zderzenia autobusu z trolejbusem została uwięziona w gipsowy gorset i większość życia spędziła przykuta do łóżka. Wielokrotnie rysowała sceny wypadku. Upamiętniła je na obrazie Ex voto. Im gorzej się czuła, tym staranniej się ubierała. Nawet leżąc we własnoręcznie haftowanej pościeli, wyglądała jak księżniczka. W koronę z warkoczy wplatała kolorowe tkaniny, zakładała bogato zdobione bluzki i biżuterię. Jej szafa była pełna falbianiastych sukien noszonych przez plemię Tehuanas z Tehuantepec, haftowanych bluz Huazteków z Oaxaca i tunik Majów. Ostatni raz wystroiła się 13 kwietnia 1953 roku, na wernisaż swojej wystawy, kilka miesięcy przed śmiercią. Ułożona na wysokich poduszkach we własnym łóżku przyjmowała życzenia, gratulacje i słowa uznania. Jej sztuka ma wiele nawiązań do kultury meksykańskiej i indiańskiej. Z tego powodu często bywa określana jako sztuka naiwna, folkowa, również jako surrealistyczna.