Ghana: potwierdzono pierwsze przypadki zakażenia wirusem Marburg

W niedzielę (17.07) przedstawiciele WHO poinformowali, że w Ghanie potwierdzono pierwsze dwa przypadki zakażenia wirusem Marburg. 

Zakażenie potwierdzono u dwóch pacjentów, którzy zmarli w szpitalu w Ashanti. Urzędnicy poinformowali, że w związku z sytuacją objęto kwarantanną 98 osób.

Pierwszy przypadek dotyczy 26-letniego mężczyzny, który zgłosił się do szpitala 26 czerwca 2022 roku, a zmarł 27 czerwca. Drugim pacjentem był 51-letni mężczyzna, który został hospitalizowany 28 czerwca i zmarł tego samego dnia. 

Wirus Marburg jest czynnikiem etiologicznym wywołującym chorobę marburską, której współczynnik śmiertelności w przypadku braku leczenia wynosi do 88%. Wirus ten należy do tej samej rodziny, co wirus Ebola i wywołuje chorobę o podobnym przebiegu klinicznym do gorączki krwotocznej Ebola. 

Po raz pierwszy zakażenie wirusem Marburg potwierdzono w 1967 roku. Wówczas wykryto epidemie choroby w Marburgu, Frankfurcie oraz Belgradzie. Uważa się, że pierwsze zakażenia mają związek z badaniami nad koczkodanami zielonymi. Kolejne epidemie potwierdzono w: Angoli, Demokratycznej Republice Konga, Kenii, RPA i Ugandzie. W Angoli w 2005 roku z powodu zakażenia wirusem zmarło 329 osób. 

Wirus Marburg rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt z płynami ustrojowymi zakażonej osoby, a także poprzez kontakt ze skażonymi przedmiotami. Zakazić się można także, przebywając przez dłuższy czas w kopalniach lub jaskiniach zamieszkałych przez nietoperze z rodzaju Rousettus, które stanowią rezerwuar wirusa. Podatne na zakażenie są także inne naczelne.

Okres inkubacji choroby trwa od 2 do 21 dni. Pierwszymi symptomami zakażenia są: wysoka gorączka, silny ból głowy oraz złe samopoczucie. Często pacjenci skarżą się na bóle mięśni. Następnie pojawiają się: wodnista biegunka, nudności, wymioty, skurcze i bóle brzucha oraz letarg. W ciężkiej fazie choroby marburskiej można zaobserwować krew w kale i wymiocinach. Wówczas pojawia się również krwawienie z nosa, dziąseł i pochwy. Śmierć następuje zazwyczaj między 8 a 9 dniem od wystąpienia objawów. 

Leczenie polega na podawaniu pacjentom płynów, co zwiększa szansę na przeżycie. 

Źródła: BBC, WHO